2.8 ਐਮਐਮ ਡੀ-ਗਲੂਕੋਜ਼ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ, ਬੀਟਾ-ਡੀ-ਗਲੂਕੋਜ਼ ਪੈਂਟਾਸੀਟੇਟ (1. 7 ਐਮਐਮ) ਅਲਫ਼ਾ-ਡੀ-ਗਲੂਕੋਜ਼ ਪੈਂਟਾਸੀਟੇਟ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰੇ ਚੂਹੇ ਦੇ ਪੈਨਕ੍ਰੀਆਟਿਕ ਟਾਪੂਆਂ ਤੋਂ ਵਧੀ ਹੋਈ ਇਨਸੁਲਿਨ ਰਿਲੀਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਨੈਟੇਗਲਿਨਾਈਡ (0.01 ਐਮਐਮ) ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਇਨਸੁਲਿਨ ਆਉਟਪੁੱਟ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਵਾਧਾ ਅਲਫ਼ਾ-ਡੀ-ਗਲੂਕੋਜ਼ ਪੈਂਟਾਸੀਟੇਟ ਦੀ ਬਜਾਏ ਬੀਟਾ- ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਏ ਟਾਪੂਆਂ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਸੀ।ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, 2.8 ਐਮਐਮ ਅਨਸਟਰੀਫਾਈਡ ਡੀ-ਗਲੂਕੋਜ਼, ਅਲਫ਼ਾ-ਐਲ-ਗਲੂਕੋਜ਼ ਪੈਂਟਾਸੀਟੇਟ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਵਿੱਚ, ਪਰ ਬੀਟਾ-ਐਲ-ਗਲੂਕੋਜ਼ ਪੈਂਟਾਸੀਟੇਟ ਨਹੀਂ, ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਨਸੁਲਿਨ ਆਉਟਪੁੱਟ ਨੂੰ ਵਧਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ।ਡੀ-ਗਲੂਕੋਜ਼ ਪੈਂਟਾਸੇਟੇਟ ਦੇ ਬੀਟਾ-ਐਨੋਮਰ ਦੀ ਉੱਚ ਇਨਸੁਲਿਨੋਟ੍ਰੋਪਿਕ ਸ਼ਕਤੀ ਇਸ ਤੱਥ ਦੇ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਨੇ ਡੀ-[U-14C] ਗਲੂਕੋਜ਼ ਆਕਸੀਕਰਨ ਅਤੇ ਡੀ-[5-3H] ਗਲੂਕੋਜ਼ ਉਪਯੋਗਤਾ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪੇਅਰਡ ਅਨੁਪਾਤ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਧਾਇਆ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਲਫ਼ਾ-ਡੀ. -ਗਲੂਕੋਜ਼ ਪੈਂਟਾਸੀਟੇਟ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਿਹਾ।ਇਹਨਾਂ ਖੋਜਾਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਇਸ ਧਾਰਨਾ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਐਸਟਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਨਸੁਲਿਨ ਰੀਲੀਜ਼ ਦੀ ਉਤੇਜਨਾ ਇੱਕ ਸਟੀਰੀਓਸਪੈਸਿਫਿਕ ਰੀਸੈਪਟਰ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਪਰਸਪਰ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੀਟਾ-ਡੀ-ਗਲੂਕੋਜ਼ ਪੈਂਟਾਸੀਟੇਟ ਅਤੇ ਅਲਫ਼ਾ-ਐਲ-ਸੀ 1 ਦੀ ਸੰਰਚਨਾ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਗਲੂਕੋਜ਼ pentaacetate.
